Leed.
Onnoemelijk leed
na aarde beving
aanschouw de beelden , proef de sfeer.
Doch het leed is
niet te peilen.
Intens de zorg …zie ik hen weer.
Verlies van soms
hele gezinnen
Moeder die om haar kinderen kermt.
Stof , puin, gebrek
aan onderkomen.
Niemand die zich voor jou ontfermd.
Laat staan die onder
’t puin nog leven,
komt er nog redding, de tijd die dringt.
Puin verschuift, je hoort
je kind’ren huilen.
Gebeden , waar de moed ontzinkt.
Je ziet een foto
van een vader
hand in hand met zijn dood kind,
nog in het puin
verborgen,
zo nog hartstochtelijk bemint.
Je neemt het waar
kunt niet bevatten
die radeloosheid van de straat.
blote handen die
vol wanhoop graven.
Terwijl zoveel verloren gaat.
th
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 09, 2023 18:37 |
| Het is niet te bevatten wat daar gaande is Teun. We zien de beelden en huiveren bij zoveel leed. Goed verwoordt in dit gedicht. Warme groet. Anneke |
|
| M-Rose: | Donderdag, februari 09, 2023 13:34 |
| het leed zowel zichtbaar als verborgen blijft drastisch toenemen = overal op deze wereld | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, februari 09, 2023 09:47 |
| Het is zo hard dat wij stil worden en woorden niet meer vinden dat het zo groot is het verdriet | |
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2023 | ||
| Thema's: | ||