er branden witte kaarsen
rijen langs oude tempelmuren
en stil verglijden
langzaam
onomkoombare uren
onder de wieg van het lot
waar herinnering
steeds opnieuw bloeit
die beelden en namen
van voorbij tekent
in sanskriet
door schaduwnerven
van geluk
en het bitter nog raakbaar
in de scherven van verdriet
komt alles soms weer
heel dichtbij
het maakt samen
meer voelbaar
wat emotie beschrijft
achter een zachte sluier
over spiegels van was
terwijl het hart
in alle stilte
herdenkt
hoe breekbaar
het leven is
dat je deelt
maar hoe waardevol
het door liefde
te voelen
blijft
stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, februari 10, 2023 17:57 |
heel sterk gedicht. | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 10, 2023 15:22 |
Je roept emoties bij me op die me diep raken M-Rose. Hier brandt een witte kaars terwijl het hart in stilte herdenkt, blijft liefde voelen. Lieve groet. Anneke |
|
Dirk Hermans: | Vrijdag, februari 10, 2023 12:52 |
Zeer mooi | |
Compostje: | Vrijdag, februari 10, 2023 11:46 |
schaduwnerven en onder de wieg van het lot, zo mooi gevonden, zo mooi verwoordt. Respect! |
|
teun hoek: | Vrijdag, februari 10, 2023 09:08 |
oplichtende wensen.th | |
Auteur: M-Rose | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 februari 2023 | ||
Thema's: |