Bedolven.
Hoe voel je jou onder
het puin bedolven
ruw uit je nachtrust opgewekt,
Je kunt geen kant op
slechts wat roepen
in hoop dat iemand je ontdekt.
Stof drukt door
iIn beide longen.
te weinig ruimte voor beweeg.
Alleen in deze
doodse stilte.
Wat is het dan, dat ik overweeg.
Zijn dit de laatste
uren van mijn leven
wil ik nog wel gevonden zijn.
Wat zonder vrouw
en al mijn kind’ren.
Ik hoor wat stemmen door mijn pijn.
Ik roep want toch
hang ik naar ’t leven.
Ik voel beweging van het puin.
Men zoekt gericht
licht in het duister
de bovenplaat trekt men iets schuin.
Diverse handen beroeren
mijn lichaam
bemoedigende woorden dringen in mijn oor.
Bereidwillige handen
trekken mij naar vrijheid
Ik laat mij leiden ik ga er voor.
Zonlicht slaat in
mijn ogen
applaus dringt in mijn gevoelen door.
Ik leef men heeft
mij toch gevonden
maar hoe met vrouw en kinderkoor……………..
th
