In arrogantie
in arrogantie
ik heb
grijze plukjes
uit de lucht
gehaald
het sombere
uit wolken die
regen en donkerte
bevolkten
er kwamen
spikkels blauw
en licht die door
zon werden gewit
tot een briljant
schitterend firmament
dat mijn geest
als klankbord kent
wij sprankelend
van energie
oplaadbaar tot
een gaaf lief genie
nooit zal aarde ons
universum verlaten
maar in de nieuwe
blauwdrukken
zitten voor de mens
geen gaten die plaatsen
waren in arrogantie
te hoog gegrepen
wil melker
17/02/2023
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2023 | ||
| Thema's: | ||