de eenzame fietster
op ochtenden
die in niets verschillen
begeef ik mij statutair
op gebaande wegen
dan kruis ik paden met
mijn dagelijkse passant
driftige tred, versmolten
met steen en been
zij heeft zich de
klinkers aangemeten
haar fiets moet de
weg kunnen vinden
als een blinde holenvis
in het duister
ken ik haar, zij mij?
meermin van tegenwinden
op deze ochtenden
zonder verdere luister
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zaterdag, maart 04, 2023 20:46 |
| mooi | |
| M-Rose: | Zaterdag, maart 04, 2023 20:06 |
| jij hebt de gave van het woord zonder meer |
|
| wijnand.: | Zaterdag, maart 04, 2023 18:51 |
| mooi sfeervol gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2023 | ||
| Thema's: | ||