Haantje dat er naar kraait

Er waren eens vier hennen en een haan
maar eentje zag hem niet staan
hij dacht, wacht tot ik voor je kraai
en lief naar je zwaai

en wat dan zei de hen
weet dat ik jullie, de hanen ken
met hun liefdeskuren
die meestal niet duren

maar deze haan was anders ingesteld
en wel zeer op haar gesteld
hij gaf dus niet op
ze zat in zijn kop

hij kraaide luid en schoon
stelde zijn kraagjesveren tentoon
begon de beste voedselgraantjes voor haar aan te tikken
die zij dan als eerste mocht oppikken

toonde dat hij een echte gentlehaan was
en niet het haantje de voorste van zijn klas
vertelde wat hij voor haar voelde
en de hen bekoelde

ze gaf hem een kans
gunde hem een dans
en sinds toen
kon hij niets  verkeerds meer doen

ze legde bevruchte eieren in het nest
haar warmte en de natuur deed de rest
vele kuikens pikten in het rond
wat de boer plezant vond

een nieuwe generatie hennen en hanen
maakten nu ook bevruchte eieren van granen
want ook het flirten ging door
in moeders en vader’s spoor