9 jaar
op mijn negende verjaardag
---------------------------
kreeg ik van iemand een poesje,
wit,zacht,donzig een echt snoesje.
moeder nam het met een glimlach aan,
maar die blik stond mij niet aan.
toch mocht het mee naar bed,
ik had het naast me gelegd.
en zo vielen we in slaap,
ik en men nieuwe maat.
plots werd ik wakker en ging wild te keer,
want snoesje lag er niet meer.
ik ging stil naar beneden kijken,
wat ik toen zag was een afgrijzen.
snoesje lag onderaan de trap in een rare houding,
uit haar neusje sijpelde bloed er zat geen leven in.
ik nam het zachtjes in mijn armen,
en probeerde het met mijn tranen te verwarmen.
maar het was te laat,
mijn lijfje vulde zich met haat.
en dacht was ik nu maar groot,
dan ging zij dood.
ik zou spuwen met haar woorden,
en dan eigenhandig vermoorden.
ik voelde dat zij het gedaan had,
voorzichtig stak ik het in een zak.
en legde het voor haar deur neer,
god,wat deed het afscheid scherpend zeer.
huilend viel ik in slaap,enge dromen,
hoe ze mijn snoesje had afgenomen.
nooit werd er een woord over gesproken,
maar ze had mij weer eens gebroken.
ik zag het aan haar ogen en lach,
nooit zal ik vergeten die dag.
*linda*
---------------------------
kreeg ik van iemand een poesje,
wit,zacht,donzig een echt snoesje.
moeder nam het met een glimlach aan,
maar die blik stond mij niet aan.
toch mocht het mee naar bed,
ik had het naast me gelegd.
en zo vielen we in slaap,
ik en men nieuwe maat.
plots werd ik wakker en ging wild te keer,
want snoesje lag er niet meer.
ik ging stil naar beneden kijken,
wat ik toen zag was een afgrijzen.
snoesje lag onderaan de trap in een rare houding,
uit haar neusje sijpelde bloed er zat geen leven in.
ik nam het zachtjes in mijn armen,
en probeerde het met mijn tranen te verwarmen.
maar het was te laat,
mijn lijfje vulde zich met haat.
en dacht was ik nu maar groot,
dan ging zij dood.
ik zou spuwen met haar woorden,
en dan eigenhandig vermoorden.
ik voelde dat zij het gedaan had,
voorzichtig stak ik het in een zak.
en legde het voor haar deur neer,
god,wat deed het afscheid scherpend zeer.
huilend viel ik in slaap,enge dromen,
hoe ze mijn snoesje had afgenomen.
nooit werd er een woord over gesproken,
maar ze had mij weer eens gebroken.
ik zag het aan haar ogen en lach,
nooit zal ik vergeten die dag.
*linda*
Reacties op dit gedicht
| christina: | Woensdag, juni 05, 2002 05:29 |
| lieverd van mijn nu een heel speciale knuffel je weet wel welke ik kan je pijn niet weg nemen misschien alleen wat verzachten liefs knuffie christa |
|
| arie: | Woensdag, juni 05, 2002 04:57 |
| Grrr...Jouw jeugd had zorgenloos moeten zijn.... liefs, Arie |
|
| michris: | Woensdag, juni 05, 2002 03:00 |
| vreselijk...niet zelf te bedenken... liefs, michris |
|
| waterval: | Woensdag, juni 05, 2002 02:53 |
| dit ook nog.....ik heb het met afgrijzen gelezen..... voor jou een knuffel............. |
|
| wijnand.=: | Woensdag, juni 05, 2002 01:44 |
| vreselijk hoop zoiets met mijn hond nooit mee te maken Hopelijk heb je het goed verwerkt |
|
| The Wizard Of Lightning: | Woensdag, juni 05, 2002 01:31 |
| Damn dat doe pijn heel droeving gedicht Ik ga nu maar stilletjes naar bed en nadenken over het leven,, Khoop dat ik later wel een goede pa'pa' word |
|
| Jo Aelmans: | Woensdag, juni 05, 2002 01:26 |
| Hier voor mijn PC ben ik krachttermen de nacht in aan het slingeren... Maar daar ben jij niet mee geholpen, Linda... Ik hoop wel dat jouw gedichten een Ander zullen helpen, of op zijn minst een steun zullen zijn.... Een knuffel van de knuffel, Jo... ;-) Jo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||