Ik, de meest inkt verslindende mens, de noeste schrijver, die mijn ziel, mjjn leven en verbeelding schenkt aan u de meest waarachtige of zelfs de meest waardeloze lezer. Ik heb er in tegenstelling tot u namelijk geen keuze in, wie mij leest. Daarom deze oproep vanuit het rot van zwaar bevochten grond, ter uwe vrijheid en fatsoen. Ik word liever verketterd dan een woord van mij verzwegen.
Doch heeft een gestorven schrijver nog recht van spreken? Dit overdenkende in wellicht de laatste winter van mijn leven. Zal ik weldra sterven in het warme licht van de opgetrokken maandagmorgen dauw, de Lente. Moe maar voldaan te sterven in die grootsheid, het ontwaken van nieuw leven. Het geeft mij een gevoel van eeuwige vrede. Ik recht mijn rug zonder kater, maar heb toch enige zorgen over later.

Ik laat mijn tafel schrift aan hen die me lief hebben of mogen haten, woede, leugen of een verouderd woord, als de steen zo hard en koud, of als de waarheid gesmoord in duivels wit fluweel. Het zijn mijn woorden en nooit de uwe. Mocht u mijn taal en woord willen beschermen als beklonken en verzegeld.

Tegen hen, die mijn taal, mijn woord en mijn streven, als vaandeldrager van mijn tijd, mijn oprechtheid als schrijver ter verspilde inkt willen censureren. Ik vraag u na mijn sterven. Mijn oorsprong, mijn waarheid als schrijver na te streven. Torn niet ongevraagd aan mijn werk, gum mijn woorden niet met oneindig wit, al zouden er decennia of eeuwen verstrijken. Ver voorbij mijn horizon. Als mijn realiteit ver voorbij tanende is, ik wil blijven staan 'authentiek' in de storm der herinneringen, als niet meer, maar dan wel een belangrijk geschreven echo uit het verleden.

'Alsof het besprokene onbesproken is gebleven'. Doet men geen recht aan mij, noch de geschiedenis. Al is het ter referentie van uw waarheidsvinding. Erkent u mij in het goede of kwade.

Waakt u over mij en behoede u voor- 'het gilde der sensitive readers'. Verleg en beschermt u mijn steen des aanstoot liever een trede hoger in uwe boekenkast, buiten het bereik van dergelijk lange tenen.

In naam der gestorven schrijvers.