Terror
Tegen mijn zoon die ligt te slapen
Tegen mijn ongeboren kind
Zou ik willen zeggen dit was de laatste
Er is geen geweer meer om op te rapen
Niemand gaat meer door het lint
Geen schot dat ooit nog terugkaatste
Maar ze gebruiken auto's nu als wapen
Ploegen over troittoir en door het grind
Maaien mensen neer omdat ze haten
Maar wat ze haten waarom ze kapen
De gekte die er hard in klinkt
Is voor mensen nergens meer te plaatsen
Ik zou mijn zoontje willen zeggen:
Ze zijn op, dit was de laatste
Nu kan er nooit meer eentje komen
Dat als hij ouder is ik niet hoef uit te leggen
Van mijn leugen: een misplaatste
Maar dat hij zonder angst kan blijven dromen
Mijn dochter die nog moet worden geboren
Die heeft van al die gekken geen idee
Zij dobbert nog wat rond in het water
Ze duimt en trekt wat aan haar oren
Die buik van mama geeft wel mee
Terroristen? Dat is een zorg voor later
En ik? Ik kan niet slapen. Vraag me af
Hoe moet je kinderen opvoeden
Achter een metershoge heg?
De spoken onder het bed kan ik verjagen
Een mug of spin die sla ik dood
Het pestende kind op school smijt ik omver
Van die gekken met hun wapens
Dat is zelfs voor deze dappere papa
Een strijd van mijn bed te ver
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Han Sterk | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2023 | ||
| Thema's: | ||