Glinsterend als dauwdruppels
glinsterend als dauwdruppels
oude littekens huilen
bij het vallen
van een nieuwe wond
het vallen van parels
tranen van de ziel
breken de stilte
ze zullen nieuwe wonden
helen met een
laagje parelmoer
wat onzichtbaar
zal glinsteren
als dauwdruppels
aan rozenblaadjes
in de vroege
ochtendzon
christa
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, april 02, 2023 17:12 |
| rorate, tranen staan te stollen tot parels, het ongeziene komt er nochtans vol van glanzen tot belofte voor wie hoopt te zien, o veel te groot leed, mogen zij tekenen mededogen over al wat ontvankelijk wezen zal voor de grootser dan wij zelf zijn verklankingen, o dauwt hemelen klinke het ons zingen in. groetje, hans |
|
| stampertje het rukkonijn: | Zaterdag, april 01, 2023 19:25 |
| Het verdriet is leesbaar, gevoelvol neergezet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2023 | ||
| Thema's: | ||