Eindelijk

Eindelijk terug die eerste zon
geluk dat niet op kon
mensen die weer buiten staan
je zag ze door straten gaan
de eersten op ’t terras
zij het met sjaal en jas 

de zon als krachtpatser van formaat
opwarming van ’t klimaat
was even geen punt
even vergund
gewoon nu even genieten van zachte gloed
op je armen en benen en op je snoet 

het frisgroen ontluikende blad
dat op de voorgrond trad
gaf dat extra lentegevoel
en trok zelfs oma uit haar stoel
om ook even weg te dromen
en even aan een blaadje te komen 

overgangen geven vaak pijn
maar kunnen ook zalig zijn
zo geeft eerste zonneschijn
licht op donker terrein
verdrijft warmte de kou
en eindelijk is er in de lucht weer blauw