Ademde schaduw
Ademde schaduw
in de verte
zag ik je al
komen op
lange benen
die altijd
dansten in
mijn stoutste
dromen
je liep langs
zonnestralen
deelde gratis
warmte ademde
frisse schaduw
van de zonlicht
contrasten in
regenboogkleur
de laatste
stappen kwamen
niet vooruit alsof
wij blokkeerden
we waren bijna
huid op huid en
nog verdwaalde
verklaarde liefde
raken maakte
een explosief
geluid terwijl
wij kussend
implodeerden
alles moest er
blijkbaar toch
in een keer uit
wil melker
12/04/2023
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2023 | ||
| Thema's: | ||