Een schreeuw in de nacht
de blues heeft mijn emotie bedwongen
het land gegeven waar ze recht op had
door de bui wist ik dat men pa niet vergat
die als jochie de Klamath had bezongen
in een grot hoorde je het alsmaar klagen
van de trompet die een stotend ritme gaf
zijn uithaal was voor mij zeker geen straf
ook niet toen stof hem begon te plagen
de vlakte waar ik opgroeide was nu leeg
soms vond je nog wat blues op een vel
waarop ik vader zijn handtekening zag
ik had het moeilijk toen de trompet zweeg
en niet meer opging in de één kwart tel
eens sloten we bij Klamath een verdrag
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 14, 2023 14:09 |
| Ik ben stil door dit bijzondere gedicht konijntje, Mooie poëzie. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, april 14, 2023 13:55 |
| Weer heel bijzonder verwoord | |
| faucillon: | Vrijdag, april 14, 2023 12:35 |
| Het schallen stopt, een schreew... Mooitje! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stampertje het rukkonijn |  
|
|
| Gecontroleerd door: stampertje het rukkonijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2023 | ||
| Thema's: | ||