Mijn ogen verslinden,
multiculturele beelden.
Oost en Zuid,
gaan samen op
in gevecht en dans,
gevoed door het licht.
In de hand gehouden
door het geluid,
die bestuurd wordt
langs de handen van de techniek.
Zwart, blank, rood en geel
vormen een kleurrijk schouwspel.
Hyponiem alsof het de normaalste zaak is
van de wereld.
Zoekend naar de verbeelding
die ongrijpbaar wordt
voor de leiders van deze wereld.
Noord en west zitten te knarsetanden,
vragend naar het fel begeerde geweld.
Omdat ze niet werden uitgenodigd
op het mooiste feest.
De tegen over elkaar staande polen
zoeken een weg naar de onbestaande haat.
In hun harten regent het van racistische kreten.
Die verstomt worden door de zang en muziek.
Want vrede en oorlog blijven voor eeuwig onverzoenbaar.