en de aarde bloeit
liefde
ontraadselt
zacht hoe
emotie door woorden
speelt met de vonken
van het pas gekozen
beleven
ontwakend
de tijd blijft
veranderen
zoekend de vele wegen
als openbloeiende koren
velden de schoonheid
in eenvoud leren zien
achter deze golven
ontluikt nieuwe hoop
om een beeld te creëren
over alles wat was
naar voorbij
nog breekbaar
als de scherven
van herinnering
tekenen in krassen op het hart
de onvergeten beelden
die blijvend zijn
te voelen
zoveel dromen
komen enkel als een schaduw
naar jou toe
en de aarde boeit
leven op dit moment
als de vluchtige tijd
waarin wij
voor heel even wonen
wordt later
even hartkloppend
tot langzaam
met stof en as bedekt
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Donderdag, mei 04, 2023 11:26 |
| de wegen van de liefde zijn als de aderen in ons gestel en hier mooi weergegeven... | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, mei 03, 2023 21:29 |
| Heel knap mooi | |
| Ineke Dijkhuis: | Woensdag, mei 03, 2023 18:31 |
| Heel mooi! | |
| wijnand.: | Woensdag, mei 03, 2023 12:32 |
| je raakt me M-Rose | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, mei 03, 2023 10:10 |
| Breekbaar, als vonken die ook de ziel raken zijn jouw woorden als een veld van bloeiende schoonheid M-Rose. Ze maken indruk. Zonnige dag wens ik je Anneke |
|
| Compostje: | Woensdag, mei 03, 2023 09:57 |
| Wat een fraaie beelden weer van jouw als poëziekoningin | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2023 | ||
| Thema's: | ||