Schematherapie
Het plekje werd geraakt
Oh wat doet dat zeer
Voor de eerste keer riep ik hard
Ik wil niet meer
Tranen vloeien over mijn wang
Mijn hemel wat ben ik bang
Tegenhouden al het verdriet
Want ik ben bang ik wil het niet
Niemand die er toen echt voor me was
Roepend om mijn eigen kind besefte ik het pas
Enige plek waar ik echt graag wilde zijn
Want hij verzacht mijn pijn
Hoe eenzaam en alleen ik had niet echt mensen om mij heen
Vragend of ik de lieve mensen van nu naast me wil zetten in de veilige plek
Roep ik als eerst om annie en dat is niet zo gek
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Woensdag, mei 10, 2023 10:02 |
| je therapeut zal content zijn als't ie het leest | |
| Barbieprincess: | Woensdag, mei 10, 2023 07:28 |
| Lieve allemaal, ik heb deze therapie vorig jaar afgesloten dus het is niet van nu. Ik durf het alleen nu pas te delen. Maar bedankt voor de lieve reacties | |
| Compostje: | Dinsdag, mei 09, 2023 11:54 |
| pffff, amai, veelzeggend Prinses. Intens geschreven |
|
| Aquarel: | Dinsdag, mei 09, 2023 07:37 |
| Intens,therapie kan zoveel in je losmaken,het leed van je kindertijd weer oproepen. Respect voor jou, dat je dit aangaat. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Barbieprincess | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2023 | ||
| Thema's: | ||