Bekeken 

Dwalen voor een spiegel
waar leven vluchtig vervaagt
soepelheid rimpelig omlijnt
herinnering aan kwetsbare jeugdigheid
 
dansend zonder geluid
met fragiele tranen
al spelend bevrijd
in ontluikende kolken
 
die putjes in wangen vullen
langzaam vervloeiend tot wat was ontwaakt
met onvervalste reflectie
van ontdekte troebelheid in helderheid