Na jou
Na jou wil ik geen ander
Voorlopig even niet
Ik durf me niet te geven
Uit angst voor meer verdriet
Na jou ben ik geschrokken
De aarde beefde kort
Van alles is er misgegaan
Wat heeft er aan geschort?
Na jou besefte ik pas goed
Wat jij mij geven kon
Jij was mijn allerliefste
Mijn ondergang, mijn zon
Nou denk ik maar en denk ik maar
Peinzend in de regen
Schoot ik dan toch te kort
Na alles wat ik heb gegeven?
Na jou weet ik
Dit beleef ik nooit meer
Daarom doet het pijn
Als ik het verleden
nu voorgoed
de rug toekeer
Ik sta op
Drijfnat van de regen
Ongezien
kan ik voorgoed
de tranen van mijn wangen afvegen...