Jij zei: 'Neem me zoals ik ben."
Maar ik hield van je. Elk woord
van jou riep mijn verlangen wakker
en ik nam je zoals ik was.
Ik nam je waar. Wij waren
samen. Jij jij, ik ik. Twee
monologen in gesprek verward.
Je kuste jouw mond met mijn lippen.
We deelden ervaringen tot we elkaar niet meer verstonden, strelen tasten werd, ons lichaam een mijnenveld. Ook weggaan deden we samen. Niet een van ons beiden overleefde de liefde.
| Aquarel: | Woensdag, juni 07, 2023 11:49 |
| Tot een eenheid versmolten samen... Liefs, Aquarel |
|
| september: | Dinsdag, juni 06, 2023 19:50 |
| Mooi, mooi. Prachtig ook de omkering van hoe liefde soms in elkaar verstrengeld kan zijn, het ik is de ander. ( zo lees ik het tenminste ) Het verliezen in, het zelfs samen weggaan en het beiden niet overleven. Zo schoon..mooi vormgegeven. |
|
| M-Rose: | Dinsdag, juni 06, 2023 15:50 |
| zoek met mij het lied van regen een kleine reis waar emoties stil aanwezig blijven Subliem jouw poëzie |
|
| Auteur: marchiano di noche | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2023 | ||
| Thema's: | ||