Ode aan de Huislook

Jarenlang op dezelfde plek
steeds meer rozetten zonder verstek
winnaar van droogte
op laagte en hoogte
groeit zelfs op een dakpan of rond een boom
laag en traag en schijnbaar loom

zoete herinneringen vanuit mijn jeugd
jou terugzien doet me altijd deugd
je groeide onderaan de betonnen platen muur
die onze tuin scheidde van de brave buur
aan het begin van de hofweg als een dikke rij
als kind liep ik er bijna dagelijks voorbij

starend naar je unieke bloei-aren
je zwart gepunte blaren
met kleine haartjes aan de randen
die ik streelde met mijn handen
ja, altijd heb ik je bewonderd
vader zei dat je ons beschermt als ‘ t dondert