De jonge vrouw in de spiegel 

Ze kan uren lopen, ze voelt hem niet,

De hete zon waar voor een ieder de schaduw in schiet.

De vrolijke kleuren, ze lijkt ze niet te zien,

Zal zij de wereld in zwart wit waarnemen, misschien?

Ze heeft wel vriendin en familie om zich heen,

Maar voelt zich omringt door hen, alsnog alleen.

Ze heeft het gevoel dat zij zich verstoppen moet,

Dat zij alles kapot maakt, op het moment dat zij iemand groet.

De wereld is beter af zonder haar, vind ze zelf,

‘’Het lelijke aan de wereld, is het spiegelbeeld van mezelf’’

Zij vind dat ze enkel chaos en drama schenkt,

Alles is negatief wat zij denkt.

Bij gezelschap van vrienden, wacht ze op het ‘vaarwel’

Dat vrienden haar verlaten, haar zat zijn of enkel gebruikte voor het spel.

Zij vertrouwd niemand en voelt zich te veel,

Ze voelt zich nooit onderdeel van het geheel.

Zij is zich bewust van haar regie in het leven,

Zij is de persoon die er draai aan moet geven.

Enkel zij is de schrijfster van haar verhaal,

Zij staat daar in centraal.

Hoe moet zij keuzes maken als zij ziet in zwart wit?

Haar kleuren filter zit vastgekit.

Hij belemmert haar helder te denken,

Zo zal haar toekomst haar nooit een kleurrijk zonlicht kunnen schenken.