Brief aan mijn behandelaar


 Ik heb een afkeer tegen ongehoorzaam zijn,
Jij doet ook gewoon je werk.
Ik wil openstaan voor nieuwe methodes, 
Voor het achterlaten van een minder tijdperk.

Ik wil niet overkomen als lastig mens,
En doen wat er op papier word voorgeschreven. 
Ik wil luisteren en volgzaam zijn,
Werken aan een  ́beter ́ leven.

Buiten alle eisen waar ik aan wil voldoen, 
Heb ik grote angst.
Ik ben bang dat ik het verkeerd doe,
En het beter worden aan mij voorbij danst.

Door de ervaringen van voorheen,
Is mijn vertrouwen volledig weggevaagd. 
Ik durf dus niet mezelf te zijn,
En ik weet dat dat wel wordt gevraagd.

Ik heb mijn twijfels bij de behandelmethode,
En geeft deze twijfels aan.
Toch blijven we ons hier aan houden,
En blijf ik hier meegaan.

Ik vind het extreem moeilijk om te praten,
Over hetgeen wat mij het meeste raakt.
Ik heb het toch benoemd want het werd te intens, 
Ik voelde me genoodzaakt.

En dit is een onderdeel van het niet vertrouwen, 
Van de eis om alles goed te willen doen.
Ik weet nu niet of ik op mijn keuzes kan bouwen, 
En wens dat ik mijn mond had gehouden toen.

Ik vind het onbeschrijfbaar moeilijk om te praten, 
Over wat er nu om gaat in mijn hoofd.
Door het ontbreken aan het vertrouwen,
Het groeit niet, het blijft verdoofd.

Ik wil geen lastige patiënt blijven,
Ik wil leren en volgzaam zijn.
Toch voelt het niet goed,
En vraag ik mij af of dat ooit anders zal zijn.