Mijn linkeroor is dover
de knal van een rotje
dichtbij het hoofd
Het is daar stiller
dan het ware geloof
ik ben wat doof
kan er net niet bij
luisteren blijft verdoofd
Schuilt daarin de zin
van het bestaan?
Compenseren doet
mijn rechteroor
waarmee ik soms
Engelenkoren hoor