waterglas
verre dromen
tekenen vage figuren
terug in zand
het water vangt licht
uit spiegel twinkelingen
van deze reis
met zachte lijnen
ontwakend pril geluk
tekent zon
soms zo dichtbij
de hemel
te voelen
een open boek
een brandende kaars
en de tafel bijna volledig
bedekt met seringen
leren mij om stil te zijn
opnieuw dezelfde beelden
over verhelderend kristal
in waterglas
mistig
paars en goud
spiegelen zacht
als een open vouwende sluier
tot langzaam verdwijnend
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, juli 08, 2023 01:25 |
| Mooi! | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 07, 2023 14:49 |
| Dit gedicht laat je lezen als een open boek, kristalhelder , verpakt in een open sluier. Lieve groeten. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, juli 07, 2023 11:02 |
| mooi. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2023 | ||
| Thema's: | ||