Carmiggelt deed me laatst een verzoekje
of ik wat kronkels wou halen uit zijn hoofd
zijn stad had hij een mooi verhaal beloofd
en niet die vage schetsen uit het boekje
op zijn bank mocht ik van hem vertoeven
zodat ik meer aandacht kreeg voor de stad
het liefst had hij de eerste zin in het klad
want hij wou mijn bekwaamheid beproeven
soms voldeed ik niet aan het gewenste beeld
dan keek ik en groette hij me met een lach
en trok zijn mond een beetje minder strak
in de afloop waren we oneens en verdeeld
omdat ik de stad niet in alle facetten zag
helaas zat er nog een kronkel in zijn pak