Duinen……( het jaar door).

Winter getooid…., als witte vlokken
dit landschap hebben afgedekt.
Zo in die smetteloze reinheid
een soort van sprookje heeft verwekt.

Dan komen daar de levenssporen
van haas, fazant en van een ree.
Een sperwer heeft zijn prooi geslagen
….wat verenresten delen ’t mee.

Heeft plots de lente ’t al versmolten
en kleuren kale bomen groen.
De scheuten van de kamperfoelie…
de kardinaalsmuts weert zich koen.

De eerste vogels zijn gekomen.
Terug in het eigen territoir.
De tjiftjaf, fitis..dan de koekoek,
vertolken elk hun repertoire.

De groene volheid van de lente
verschrompeld langzaam in de zon,
die deze zomer vol mocht schijnen,
ook ’t kruid , dat hier niet tegen kon.

De herfst zet in haar najaarstrekken
het binnenbos in kleur en pracht.
Doorschijnend geel,rood. Bruine blaad’ren
poëtische groet…de winter wacht.

Een jaar van zwerven in die stilte
van dit oeroude blonde duin…
deed luist’ren naar al haar geluiden,
genieten, klimmend tot haar kruin.

Ik heb dit landschap lief gekregen.
Mij toegeëigend als bezit.
Ik ben er thuis…de jaargetijden
verglijden in wisselende snit.
th.