Zonnelijnen
droom
stille ogenblikken
omgeven jou
ik ben nabij
terwijl de zee
altijd ontwaakt
in een lied
van nog prille levens
adem-stromen
tot raakbare
zonnelijnen
een hemel ontsluiten
en een sluier
van dauwmist
tot kristal helder
licht
behoedzaam open vouwen
uit fladeren
tekenen nieuwe beelden
de echo's terug over indogo
kleuren
van regenbogen
in golven van bloemen
het nog prille
ontwaken en ontstaan
tot leven
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, juli 28, 2023 12:48 |
| Mooi geschreven, gts Clarice |
|
| Compostje: | Vrijdag, juli 28, 2023 07:12 |
| Je voelt je nabijheid in deze poëzie. Knap! | |
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, juli 28, 2023 01:39 |
| Heel mooi! | |
| teun hoek: | Donderdag, juli 27, 2023 16:12 |
| romantisch. th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 27, 2023 15:30 |
| De stille ogenblikken omgeven mij, hoewel als in dauw gesluierd, zo intens voelbaar alsof er iets ontwaakt. Wat een onwaarschijnlijk mooi gedicht M-Rose, heb het graag gelezen. Lieve groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2023 | ||
| Thema's: | ||