zee.
Zee.
Duintop, ok overzie
Het strand, de kalme zee.
Haar golfslag zingt de melodie van vrijheid.
Ik staar naar blauwte
Vliegende meeuwen
Adem in oneindigheid.
Er hangt verlangen
In de einder
De horizon lokt bollend vol.
Wat witte zeilen
Van een tweemaster
Eisen mijn gedachten als tol.
Schelpen kraken
Onder mijn voeten
Ontrafelen iets van het zijn,
Onder de golven van
Onzichtbaar leven
In de zee achter zand- en waterlijn.
Beeld dat mij
Lief is
Wanneer ik hier weg mag dromen.
In deze zilte sfeer
hier om mij heen
dat dwingt mij steeds om terug te komen.
In een duinpan
Naar de blauwe
Lucht te staren, tussen ruisend helmgras door
Levensbestemming
Te doordenken
Rond dit vertrouwde scheppingsspoor.
th
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, augustus 07, 2023 22:34 |
| de zee is hier blij mee. | |
| M-Rose: | Zaterdag, juli 29, 2023 23:28 |
| uniek in elke zin surtout de 3de strofe vind ik uitmuntend TH |
|
| Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, juli 29, 2023 06:28 |
| Heel erg mooi! Heb genoten! | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 28, 2023 11:49 |
| Prachtig Teun wat je hier neerzet, heb met veel genoegen dit natuurschoon gelezen. Toppie! Zonnige groeten Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2023 | ||
| Thema's: | ||