in een stille glimp
over aardse wegen
waaien gebeden
als openvouwende sluiers
nog broos te benoemen
naar het licht
zachte zomer
dagen
ontwakend
delen
golven van leven
tekenen
kleuren doorheen bloemen
in een stille glimp
wij zoeken
hopen en beleven
telkens weer
en soms lijkt het
met deze pas gekozen woorden
een herhaling te worden
om verder te gaan
terwijl ik wacht
op de avond een stilte
een wegebbende fluister
zo voelbaar voor even
zoals een vlinder zijn vleugels sluit
en toch
maakt samen
in liefde
betekenisvol
het steeds opnieuw ontstaan
in emoties
schuilt diep
voelbaar het hart
verzachtend
helend
met tederheid
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2023 | ||
| Thema's: | ||