angst.
Angst.
Zijn vrienden zwalkten
Op het meer
Hadden duisternis en tegenwind.
Jezus geheel alleen
Bad tot Zijn Vader
Totdat het morgenlicht iets wint.
Dan schrijdt Hij
Over het watervlak
Zij dachten aan een spookfiguur,
Gilden het uit
Van angst
Herkende Hem niet aan Zijn postuur.
Ik ben het weest
Maar gerust,
Petrus wilde naar Hem toe,
Hij zei, kom,
Maar tot mij
Petrus stapte overboord zijn angst te moe.
Al gaande kwam
De aardse angst hij
Hij zonk n deze zee terneer
Jezus pakte
Zijn hand
En redde hem die keer.
Hij noemde hen
Klein gelovigen
Zoals ook wij dat zijn.
Hij steekt ook
Ons de handen toe,
In eeuwig geloofsrefrein.
th
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2023 | ||
| Thema's: | ||