Verbondenheid
 
Fluisterend dicht onbewogen
in extase doorkruist
schuilend voor het eigen ik
die breekbare herinnering
 
verglijdend zand door vingers
krioelend verdwalend en vluchtend
bevrijd door dromen
in dauw der weiden
 
waar jeugdigheid verstrengelt
met de leeftijd
altijd knipogend dichtbij
aan een stille waterkant
 
in voelbaar nat
en hoorbaar geprevel
bij zichtbaar licht
in dit poëtische gedicht