Klein Jantje

Rechtlijnig, en in allerijl,
vloog hij plots
onder een struik ,
tot boven het waterpeil

daar keek hij schuin omlaag,
met zijn staart
naar omhoog,
naar ’t muggeske bij de haag

je hoorde zijn getikkerdetik,
snel en dof
in de tuin,
als een snel horlogetik

alleen klonk het met veel lawaai
opvallend
en sakkerend,
doch zeker niet triest of saai

zo klein, maar hevig van aard,
bruin en wit
kopje nooit stil,
pakte hij ’t muggeske bij zijn staart