hoe lang is de weg tussen leven en
krioelende vleermuizen,
fladerend schurend
tegen de weefsels
van mijn wereld
kleine klauwen
en scherpetanden
verscheuren wild graaiend
mijn gefolterde ziel.
Ze willen weg
dicht bij de vlinders.
de zachte vlinders,
die m'n manen strelen
en zich neervlijen
tegen de sluier van
mijn bestaan.
De vleermuizen blijven
en ik ga...
ze zuigen zich vast in het eeuwige leven
ik ga...
naar waar geen mens ooit zal zijn
zoekend naar de reden van mijn pijn
Zo lang is de weg
tussen leven en dood
(dit is een gedichtje in mijn rol als aidspatient bij een boekbespreking "het uur nul" voor nederlands)
fladerend schurend
tegen de weefsels
van mijn wereld
kleine klauwen
en scherpetanden
verscheuren wild graaiend
mijn gefolterde ziel.
Ze willen weg
dicht bij de vlinders.
de zachte vlinders,
die m'n manen strelen
en zich neervlijen
tegen de sluier van
mijn bestaan.
De vleermuizen blijven
en ik ga...
ze zuigen zich vast in het eeuwige leven
ik ga...
naar waar geen mens ooit zal zijn
zoekend naar de reden van mijn pijn
Zo lang is de weg
tussen leven en dood
(dit is een gedichtje in mijn rol als aidspatient bij een boekbespreking "het uur nul" voor nederlands)
Reacties op dit gedicht
| Driesje: | Donderdag, juni 27, 2002 11:45 |
| fijn fijn, ik gaan dus ergens in't verlof "het uur nul" leze hé, naart schijnt is da ne kei goeie boek, sedus die moet ik geleze hebbe (alle boeke van Dirk Bracke trouwens). Een kei schoon gedichtje kusje ikke |
|
| wynona: | Woensdag, juni 05, 2002 19:18 |
| Heel erg mooi..heb er geen woorden voor! |
|
| annelies buggenhout: | Woensdag, juni 05, 2002 18:45 |
| neig schoon, ma da wist ge al |
|
