Perron
Zonder woorden op en perron, wachtend op een trein die elkanders weg bepaald.Â
Verwarrend elkaar achterlatend, waar staan we nu?
Mijn laatste blik, je hand op mijn arm, maar kan je laatste woorden niet verstaan...
Kijkend achterom, maar je bent verzwolgen door de mensen massa, zwoegend naar de uitgang.
De conducteur fluit voor het sluiten, de deur gaat dicht en ik ben weer terug in de realiteit.
Verwarrend elkaar achterlatend, waar staan we nu?
Mijn laatste blik, je hand op mijn arm, maar kan je laatste woorden niet verstaan...
Kijkend achterom, maar je bent verzwolgen door de mensen massa, zwoegend naar de uitgang.
De conducteur fluit voor het sluiten, de deur gaat dicht en ik ben weer terug in de realiteit.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Dinsdag, oktober 03, 2023 16:03 |
| Ben het volkomen met September eens! Beeldend en sfeervol! |
|
| september: | Vrijdag, september 29, 2023 11:39 |
| Heel mooi beeldend. Perrons spreken tot de verbeelding. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marius Th. Litzröth | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2023 | ||
| Thema's: | ||