Heb omgekeken
heb omgekeken
ik deed
de stap
heb omgekeken
dat moment
van nog niet
echt weten zal
ik nooit vergeten
jeugd en
onschuld
zijn voorbij
daarvoor in
de plaats het
grote vraagteken
ook wij of
willen wij
het wel weten
of kunnen
wij er nog
niet mee leven
dat zoiets ook
ons overkomt
het is even
opmerkelijk
stil geweest zelfs
het trillen van de
fundamenten was
te voelen zonder
grote smoelen
ook het
daglicht bleek
helderder te
schijnen in
het verdwijnen
van wantrouwen
en achterklap
wil melker
04/10/2023
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, oktober 05, 2023 02:00 |
| Mooi! | |
| AxM: | Woensdag, oktober 04, 2023 23:46 |
| vertrouwen. | |
| Dasje (lucky): | Woensdag, oktober 04, 2023 13:45 |
| Het 'trillen van de fundamenten' is voelbaar in jouw woorden... Liefs, Dasje |
|
| M-Rose: | Woensdag, oktober 04, 2023 09:12 |
| laat het zijn zoals het was |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2023 | ||
| Thema's: | ||