Traumawraak

Hij mocht nooit eens mee
noch naar d’ Ardennen, noch naar de zee
Joske begreep waarom
Hij was niet dom

hij hoorde er eigenlijk niet bij
zijn stiefouders waren niet blij
ze bekommerden zich zelden om hem
al smeekte hij soms met bevende stem

zelf kon hij er toch ook niets aan doen
toch liep hij altijd in een oude schoen
nooit eens een koekje of een wafel
enkel de restjes van ‘t tafel

later toen ze zelf hulpbehoevend waren
zat hij stil naar hen te staren
duwde ze in het slechtste zorgtehuis
waar ze nog werkten met een dwangbuis

ze werden er slecht verzorgd
daar had hij voor gezorgd
hij kon immers niet vergeten
hoe ze hem altijd hadden verweten