wonder
Wonder.
Het leven is op zich
Zelf een wonder
Van zaadje af in negen maanden opgebouwd,
Tot kind ’t zij
als man of vrouw
ontwikkeld,
aan deze aarde toevertrouwd.
Je leert van alles
Lopen, spreken
Jouw opslagbrein verwerkt het al.
Het wonder gaat
over in ’t gemene
als onderdeel van tal.
Je ademt zuurstof
Bloed stuwt het naar
elke plek die dat behoeft.
Jouw hersenen
Slaan alles op
Wat je al doende proeft.
Je lichaam telt
600 spieren
Je botten dragen jouw gaan en staan.
Tanden , kiezen
Vermalen voedsel
Dna vertelt waar kom ik vandaan
th
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, oktober 19, 2023 03:53 |
| Heel mooi verwoord! | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, oktober 18, 2023 22:19 |
| Heel mooi gedicht | |
| Clarice: | Woensdag, oktober 18, 2023 19:04 |
| Inderdaad een wonder, waar je soms pas bij stilstaat als er iets mis blijkt te zijn. Mooi geschreven, Teun. Gts, Clarice |
|
| Aquarel: | Woensdag, oktober 18, 2023 15:54 |
| Ja, wonderlijk is het zeker. Mooi gebracht in dit gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| Compostje: | Woensdag, oktober 18, 2023 12:41 |
| Wondermooi... | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 18, 2023 11:46 |
| Goei zaad en goeie grond Teun daar mag je wonderen van verwachten, heel mooi in dit gedicht verwoordt. Mooie dag wens ik jullie. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2023 | ||
| Thema's: | ||