Pi(c)knick
Er was eens een man
Op het naaktstrand de Potten
Ik wandelde daar
En kon hem spotten
Maar toen hij mij zag
Pakte hij zijn vijgeblad
En verborg daarmee
Zijn grootste schat
Draaide zichzelf om
En koos het hazenpad
Maar wat hij daarmee vergat
Was dat ik zicht op zijn kadetjes had
Zijn picknick lag nog
Op het verlaten kleedje
Er zat pindakaas
Op ieder sneetje
Dus ging ik vlug zitten
En nam een hap
Hoorde geritsel
En ja hoor toch nog gezelschap
Netjes aangekleed
Schonk hij een kopje thee
En at nog gezellig
Een hapje mee
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, oktober 19, 2023 03:53 |
| Leuk. | |
| teun hoek: | Woensdag, oktober 18, 2023 18:22 |
| leuk.th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 18, 2023 16:34 |
| Met een glimlach gelezen Mamke. Mooie avond wens ik je. Anneke |
|
| Aquarel: | Woensdag, oktober 18, 2023 15:50 |
| Grappig Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2023 | ||
| Thema's: | ||