ik schrijf opdat mijn dood zinloos zou klinken. Ik zwijg om jou in mij stil te horen praten, om jou te horen zeggen dat ik voortaan en iedere dag een andere naam zal dragen, dat ik telkens in een ander lichaam vermomd zal lopen. Omdat ik de werkelijkheid steeds opnieuw creëer, omdat ik met volle mond wil eten van dit moment waarop ik overal word genoemd en mij verbind tot deze raadselachtige sleutel die past op de nacht wanneer alles gloeit wat niet is gebeurd tenzij in woorden.
Omdat ik de waarheid als een hart in mij draag, een woord moet uitspreken zo groot als mezelf ik, die nochtans slechts levensgroot besta, want ik sta wankel met vloeibare voeten op de koude grond van het voortbestaan, waar de ijzel een dun laagje verdriet vormt dat de voorbije dagen geluidloos bedekt. De eenvoud ligt voortdurend voor de hand. Melancholie gaat altijd over jou en toen en...
soms een heel klein beetje over mij.
| M-Rose: | Zaterdag, november 11, 2023 09:33 |
| zelfs een klein beetje kan wonderen verrichten voor iemand die de waarheid in zijn hart draagt M |
|
| Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, november 11, 2023 02:25 |
| Weemoedige tekst vol gevoel. | |
| september: | Vrijdag, november 10, 2023 23:09 |
| Het is heel mooi. En het raakt.. Weemoedig, stil In mee voelen met de woorden. Liefs |
|
| Rovera: | Vrijdag, november 10, 2023 20:28 |
| Mooi!💜ik voel met je mee,liefs | |
| Aquarel: | Vrijdag, november 10, 2023 20:09 |
| Heel bijzonder gedicht, mooi raadselachtig, weemoedig... Liefs, Aquarel |
|
| Auteur: marchiano di noche | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2023 | ||
| Thema's: | ||