Kabouterpraat

Hij zat daar goed
op die bruine paddenstoelenhoed
met een rode pinnemuts op zijn kop
genoot hij daar volop

keek ook naar mij
ik kwam dichterbij
hoorde een zacht stemmetje
in zijn ogen blonk een sterretje

wat zijn jullie groot
meestal schrikken we ons dood
en kruipen weg
of zoeken een uitweg

maar ik doe het niet meer
ik leg mijn angsten neer
en zal niet meer wegkruipen
noch door het gras sluipen

ik wil jullie beter leren kennen
niet meer weg rennen
want als je ergens ervoor openstaat
zegt men dat er een nieuwe wereld opengaat

maar ik moet nu wel bekennen
het is wel even wennen
me zo open en bloot te tonen
in de hoop dat het zal lonen