Er waren eens Twee muren
Muren
We bouwen allemaal muren
Kwetsbaar of vol angst
Verschuilen we ons
Laten we ons raken
Of schuilen wij in het niets
Kijken we voorzichtig
Over de muur
Brokkelt er een steen
Of bouwen we
Steeds hoger
En blijven we alleen
Laten we angst
Ons leven bepalen
Of mag ons hart
Alles uit het leven halen
Blijven we
Binnen ons gedachten
Of durven we
Alles te verwachten
Durven we ons
te geven
En weer opnieuw
Het leven te leven
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, november 16, 2023 14:52 |
| Mooi gedicht, soms kan je zelf wel je muur afbouwen maar meer heb je niet in de hand. Gts, Clarice | |
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, november 16, 2023 06:31 |
| Heel mooi! | |
| teun hoek: | Woensdag, november 15, 2023 18:53 |
| er zijn veel muren weggebroken. th |
|
| Aquarel: | Woensdag, november 15, 2023 17:50 |
| De pure persoonlijkheid achter de muren, kwetsbaar misschien of angstig, mag er zijn. Is het waard om te laten zien en (her)leven. Mooi gedicht, liefs, Aquarel |
|
| ILse Bruintjes: | Woensdag, november 15, 2023 17:31 |
| Mooi geschreven groeten | |
