Op zijn stoel
Een wolk van gedachten
stijgt op
Hoog,hoger,hoger, hoogst
en verdwijnt
Hier zat hij dan rustig
op zijn stoel
verwart en verwarder
te zoeken
Wat hij eerst nog bezat
en altijd wist
vernevelt elke dag
meer in mist
Hier zit hij nu onrustig,
trillend op zijn stoel
Angstig en onzeker
door onbegrip
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2023 | ||
| Thema's: | ||