Gebroken herinneringen
ze zit in een stoel
haar gebroken herinneringen
verspreid op het tafelkleed
beschadigd, kapot met rafels
alleen wat flarden
die ze nog weet
ze verdwijnen
langzaam maar zeker
uit haar geest
ze weet
nauwelijks meer
wie ze is geweest
ze had een mooi leven
niet eens
zo lang geleden
nu is ze al blij
met kleine stukjes
uit haar verleden
daar gaat de bel
de zuster komt binnen
ze moet gaan slapen
ze reist met
open ogen naar weer
een slapeloze nacht
ze probeert
haar herinneringen
bij elkaar te rapen