Mijn maatje
Je komt echt niet meer terug
maar je zal er altijd zijn.
Wist dat het eens zou gebeuren
schoof het weg het deed pijn.
Scheurend hart.
Mistig hoofd.
Niets kunnen zeggen
zo verdoofd.
Elke dag was er één
zonder jou, geen.
Niet belangrijk meer.
Zeg "ja hoor, gaat goed"
maar natuurlijk niet.
Mensen zien moed
maar die is er niet.
Na 48 jaar mijn maatje
mijn grote liefde weg.
Ik besef
je komt echt niet meer terug
Maar je zal er altijd zijn.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, november 18, 2023 21:57 |
| Niet doen alsof het goed met je gaat, dat is niet vol te houden. Mooi geschreven, sterkte. Gts, Clarice |
|
| teun hoek: | Zaterdag, november 18, 2023 15:55 |
| hoopvolle herinnering. th | |
| Aquarel: | Zaterdag, november 18, 2023 14:58 |
| Eerlijk oprecht, geen moed te voelen, nu je jouw maatje bent verloren. 48 jaar jouw grote liefde... Begrijpelijk hoor, jouw diep verdriet en gemis. Ik hoop dat je het leert (ver)dragen, ermee te leven, misschien ook dankzij herinneringen, maar dat kost tijd, en het gemis wordt er niet minder van. Mijn oprechte deelneming. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, november 18, 2023 14:42 |
| Ik voel jouw gemis en verdriet Wytske, Zoek troost in de mooie herinneringen. Lieve groet en sterkte. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: wytske | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2023 | ||
| Thema's: | ||