Wintermemorie
De winter is uit zijn schulp gekropen
hij kijkt naar de personen in de straat
ze vinden hem een monster en veelvraat
die zomaar hun leven is binnen geslopen
de boompjes geselt hij met harde hand
zodat ze verlost worden van de gebreken
de stad voelt zich door de rook bekeken
en heeft hem het liefst niet als vaste klant
hulp heeft hij helaas zelden geboden
een paar huizen staren hem al een tijd aan
en verwonderen wat hij heeft gekregen
pril en ontluikend leven was verboden
hij had nog een aantal maanden te gaan
naast hem werd er urenlang gezwegen
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Zondag, november 19, 2023 23:56 |
| Heel mooi geschreven! | |
| Aquarel: | Zondag, november 19, 2023 13:38 |
| Mooi... Ik houd van de herfst en winter, alhoewel ik niet durf buiten te lopen wanneer het glad is. Toch een prachtig seizoen. Lekker rustig op straat bovendien. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, november 19, 2023 13:16 |
| Oei Stampertje, en hij moet nog beginnen, wat zal ons te wachten staan? Mooie poëzie zet je weer neer. voor nu een zonnige groet. Annke |
|
| teun hoek: | Zondag, november 19, 2023 09:40 |
| wij gaan het beleven. th | |
| september: | Zondag, november 19, 2023 09:23 |
| Wederom een prachtig gedicht Stampertje. Heel fraai. Vriendelijke groet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: stampertje het rukkonijn |  
|
|
| Gecontroleerd door: stampertje het rukkonijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2023 | ||
| Thema's: | ||