Ontmoeting

We stonden oog in oog
Terwijl het slijk aan mijn laarzen zoog
Goudhaantje en Kramsvogel zaten laag
in de bessige meidoornhaag
 
Het Goudhaantje toonde zijn geel streepje bovenop
en leek er heel fier en trots op
de Kramsvogel etaleerde zijn geel-oranje borst en grijze kop
en zette het smullen van de bessen even stop

beide al mooi in winterkleed
en ik die bijna uitgleed
maar, ondanks het weer
genoot ik van de herfstsfeer

als een kind zo blij dat te mogen beleven
al was het maar voor even
want daar vloog het kleintje er al vandoor
met de Kramsvogel in zijn spoor

ik bleef achter met een herinnering
kuierde verder in diepe mijmering
kloddernat thuisgekomen
algauw een douche genomen

Goudhaantje en Kramsvogel bij mekaar
dat kon toch alleen maar in deze tijd van ’t jaar
daarom dit gedicht geschreven
over het boeiende natuur beleven