Koffers uit stoffige hoeken
Ik heb mij koffers gepakt
uit de stoffige hoeken
waarin ik ze had laten verdwalen
Doorheen de tijd zijn ze
dof, grauw, zelfs kleurloos
met muffe geur geworden
Mijn adem als windstoot
doet het stof oplaaien dat
laag per laag was neergedaald
Eén voor één geopend
om ze te ontwaren,
de geheimen die ze hielden
En elke herinnering die
vanuit het diepste opsteeg
kwam me schuchter tegemoet
om me met volle kracht
te laten beseffen
wat ik allemaal mis
wanneer ik eens te meer
wat ik niet weten, voelen wil
in koffers uit stoffige hoeken steek
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Maandag, november 27, 2023 23:32 |
| Mooi voorbeeld, koffers vol herinneringen. Fijne en nare herinneringen en gevoelens van gemis. Ze zitten er allemaal in. En sommige herinneringen kunnen er maar beter in blijven zitten, ze doen teveel pijn. | |
| EXPLICIT: | Maandag, november 27, 2023 22:40 |
| Nog even de vergeten n uit de eerste zi ;-) Mooi verwoord, spreek je uit! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2023 | ||
| Thema's: | ||