Eens
toen avond in het rood de dag vergat
bouwde ik op de steen van de zwaarmoedigheid
de toekomst
Weerzien van voor de geboorte
een melodie gemaakt van zee
ging haar weg -
Misschien een vis op de evenaar
aan de haak een mensenschuld vereffende
en toen mijn Jij
dat men gevangen hield
en dat ik uitverkoren was te bevrijden
en dat ik in raadsels verder verloor
totdat strenge stilte neerdaalde op stilte
en een liefde haar doodkist kreeg -
Zo kort uitgeleverd is de mens
Wie kan dan over liefde spreken
De zee heeft langere woorden
ook de kristalgewaaierde aarde
met voorspellende groei
Dit lijdend papier
al ziek van het stof-tot-stof-lied
het gezegend woord meelokkend
misschien terug naar zijn magnetisch punt
dat goddoorlatend is -
| M-Rose: | Zaterdag, december 02, 2023 14:56 |
| zoals alles ooit eens vergaat wie kan als de dichter blijvend over liefde spreken het is idd een magisch : punt |
|
| september: | Vrijdag, december 01, 2023 19:03 |
| Mooi sterk gedicht om te lezen en herlezen. Voelen en ervaren. Goddoorlatend, magnetisch, de vis, mensenschuld..de andere woordvondsten.. heel diepgaand en symbolisch. Wellicht zelfs spiritueel.. Een mooi delen. Warme groet. |
|
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, november 30, 2023 23:43 |
| sterk | |
| EXPLICIT: | Donderdag, november 30, 2023 20:51 |
| Gelukkig is er nog wat bos over waar we onze strop in kunnen hangen. Niet neerbuigend bedoeld, enkel cynisch met een sarcastisch randje... | |
| Auteur: marchiano di noche | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2023 | ||
| Thema's: | ||