Levend als een lied,
als een lied dansend door de velden.
Donkerpurpelpaars
is mijn gevoel.
In de zwarte aarde
rijten wormen andere aarde open.
ROOD, rood is de kleur van de dood, niet zwart...niet duister.
Blauw is mijn hart, Turkooise, het vraagt om liefde, schreeuwend om verbrijzelde botten, wenend om verloren gevoelens,
maar mijn hart moet zien zien naar dat wat voor haar staat,
zien en de poort opendoen ,
en alles binnen laten stromen
had mijn hart maar ogen..
Gedachten dwarrelen als bladeren naar de grond toe,
maar lijken enkel te stijgen geen houvast,
geen zekerheid
lichtje blijf bij mij,
blauw lichtje, zielslichtje, zielsvriend , ziel...

nooit geweten....
nooit gedacht...
nooit gevoeld...
dat jij degene bent voor mij.

Jij bent mij.

Jij bent altijd mij geweest,
jij bent alles..
Dansend door de velden leid je mij naar een plaats die in mijn hoofd rondspookt...
altijd verborgen geweest in de krochten van mijn hoofd,
op zoek naar de poort en nu ... eindelijk gevonden ... oogje, lief klein oogje, hoe kon ik het weten
zilverzoute tranen drupelen over mijn voorhoofd heen zonder zichtbaar te zijn, ik ween mijn hele leven uit
door mij heen met elke traan die enkel ik besef laat ik alles gaan
nu nooit altijd
voetjes trippelen als dwarrelvlinders door mij heen over mij heen dwars door mijn gevoel...
voelen wat leven is, dansend door mijn hoofd wandel ik sereen....