Langs de goot
langs de goot
ik zag
kou in
duizenden
kristallen
dwarrelend
vallen
waar stilte
vroeger
raasde
wagen zich
nu alleen
nog maar
patsers
op de weg
die glinsterend
hun lachende
bravoure
spiegelen
de gladde
toer fataal
afgebroken
in uitglijden
met val naar
bloedrood
dat sneeuw
in overvloed
doet smelten
het leven snel
laat verwelken
langs de goot
wil melker
10/12/2023
Reacties op dit gedicht
| Henk Dekkers: | Maandag, december 11, 2023 16:17 |
| heel mooi geschreven | |
| Clarice: | Zondag, december 10, 2023 14:09 |
| Een grens bereikt waarna het fataal werd. Gts Clarice | |
| M-Rose: | Zondag, december 10, 2023 10:41 |
| de mens in nooit eerder geziene nood = tegenwoordig zorgwekkend en meer zichtbaar wordend |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2023 | ||
| Thema's: | ||